Zaterdag 22 juli / zondag 23 juli – Ugali gegeten en rustig weekend

Nadat we een gezellige avond gehad hadden in het restaurant en de bar, zijn we vrijdagnacht rond 1 uur naar bed gegaan. Gisterochtend moesten Demi, Esther en ik de paarden weer controleren om 7 uur. Toen we dit gedaan hadden, zijn we nog even weer op bed gegaan. Onze wekker hadden we ingesteld voor 09.45, want we hadden afgesproken om om half 11 op stal te zijn. Maar toen Demi en ik wakker werden van de wekker was iedereen al vertrokken omdat we blijkbaar een whatsapp berichtje hadden ontvangen om acht uur met de vraag of we Cecile wilden helpen met paarden opzadelen voor een trail met toeristen. Cecile is gister tijdens de springwedstrijd van haar paard gevallen en heeft last van haar schouder, waardoor ze geen paard kan opzadelen. Echter toen Demi en ik om half elf op stal aan kwamen, was het chaotisch. Cecile was nog op Trail samen met de toeristen en medestudenten. Alleen Esther, Manon en de vrijwilligers waren nog aanwezig op stal en waren gestrest. Alle paarden moesten beweging krijgen, omdat ze vrijdag een springwedstrijd gelopen hadden, maar de vrijwilligers werden om 1 uur weer opgehaald om naar bushcamp te gaan. Dus we hadden nog maar weinig tijd en heel veel te doen. Omdat iedereen op trail was en Esther en de vrijwilligers op het punt stonden om weg te gaan, hebben Demi en ik gelijk ook maar twee paarden gepakt en zijn we met ons tweetjes de bush in gegaan. Ik reed op Alloa en Demi op Becks en hebben een heerlijke relaxte rit gemaakt. In de middag hebben we gezamenlijk nog wat boodschapjes gedaan bij de Pick&Pay. Om 5 uur werden we opgehaald om naar Bushcamp te gaan voor een gezellige braai met iedereen. We aten weer een Afrikaanse specialiteit, namelijk Ugali. Ugali is een maïsmeelbrij, dit is gemaakt door maïs te stampen en het maïsmeel eruit te persen. Bij dit Ugali aten we een zelfgemaakte chilisaus, maiskolven, biefstukken, worsten en knoflookbrood. Later op de avond speelde Christelle gitaar en zongen we liedjes mee rondom het kampvuur. Bij terugkomst bij The Barn hebben we nog gezellig gekletst en zijn we rond half 12 naar bed gegaan. Vanochtend moesten Esther, Demi en ik op tijd alweer de paarden controleren, maar net als gisteren zijn we na de check weer lekker in bed gekropen. Vervolgens werden we om tien uur weer wakker. Maar dat mag op zo’n dag als vandaag; alleen relaxen staat er op het programma vandaag.

Vrijdag 21 juli - Eerste springwedstrijd ooit

Vanochtend zijn we om half 7 naar stal gegaan om het springparcours nog bij langs te lopen en de paarden klaar te maken. Mijn taak was tevens de secretariaat samen met Jennifer. Dus wij hadden een tafel geplaatst tussen de warming-up rijbak en de springbak waar mensen konden betalen voor hun parcours en mensen bij ons terecht konden als ze vragen hadden. Voor 8 uur had ik Candle al ingevlochten en het parcours gelopen. Nadat een aantal mensen betaald hadden en de eerste ruiters van start waren gegaan, hebben Jennifer en ik ook onze paarden uit de paddock gehaald en opgezadeld. Omdat dit mijn allereerste springwedstrijd ooit was en het zeker 4 jaar geleden is dat ik voor het laatst eens een sprongetje gemaakt heb met Roxanne, vond ik het enorm spannend en waren de zenuwen zeker aanwezig. Maar mij was verteld dat wanneer je niet zelfverzekerd rijdt op Candle, hij zal weigeren. Dus tijdens de springles woensdag heb ik dan ook leren acteren, door te doen alsof ik de wereld aan kon. En het hielp want hij weigerde niet. Vandaag vloog ik dan ook als een raket voor het parcours in de ochtend, zonder vallende balken en zonder weigeringen. Toen ik klaar was, besefte ik mij dat ik bijna geen adem had gehaald tijdens het parcours en door alle spanning, stond ik op het punt om over te geven. Maar door een beetje rondstappen in de warming-up rijbak, zakte het wel weer weg. In de barrage was ik ook foutloos. Dus dit leverde een derde plaats op voor mij. Waarna mijn rozet op het hoofdstel bevestigd was, mocht ik tijdens de ereronde nog eens keihard door de bak racen. Hierna heb ik Candle weer in de paddock gezet, want we hoefden pas uren later weer te rijden in het middag parcours. Nadat alle klasses geweest waren hebben we geluncht; chocolade donuts en hotdogs. Na de lunch moesten we gauw haasten om op tijd te komen voordat wij moesten starten. Nadat ik in de warming-up rijbak wat sprongetjes gemaakt had, mocht ik naar de springbak. Helaas had ik op de eerste hindernis gelijk al een weigering. Maar bij de tweede poging sprong Candle wel en waren we de rest van het parcours wel foutloos. Iedereen hier doet een barrage omdat het een oefenconcours is, dus ging ik er nog een keer voor. Ik twijfelde erover om nog een hogere klasse te gaan springen. Maar omdat ik deze barrage toch foutloos en fijn kon rijden, vond ik het wel genoeg geweest voor Candle. Ik heb hem nog even afgespoeld en een wortel gegeven. Nadat alle ruiters geweest waren hebben we met alle mensen die nog aanwezig waren het parcours, juryhok en secreteriaattafel opgeruimd. Ik kan nu dus toch zeggen dat ik deelgnomen heb aan een internationale springwedstrijd; het was in Zuid-Afrika en er de vrijwilligers deden ook mee, zij komen onder andere van de nationaliteiten: Finland, Duitsland, Zwitserland en Frankrijk. Ik kijk terug op een geslaagde dag. En hier gaan we dan ook een borreltje op drinken vanavond. We gaan zo uit eten bij Sleepers en nog even naar de bar met z’n allen. Dus nu gauw klaarmaken, want we worden om 8 uur opgehaald.

Dinsdag 18 juli - Buffalo vretende leeuwen en Panoramic Route.

Vanochtend werden we wreed uit onze diepe slaap gehaald. Wij drieën warennog diep in slaap, terwijl de andere kamer al een tijdje wakker was. De wekker stond om 8 uur ingesteld, omdat we om 9 uur opgehaald zouden worden voor onze excursie. Maar om half 8 kwamen de meiden van de andere kamer bonzend op de ramen en schreeuwend onze kamer binnen dat we binnen 2 minuten aangekleed moesten zijn. We hadden namelijk een spraakbericht ontvangen van Traci dat een groep leeuwen een Buffalo gepakt hadden en dat we binnen 2 minuten opgehaald zouden worden. Dus gauw een joggingsbroek aan, trui aan, slippers aan, camera pakken en gaan. We reden de Bush in en kwamen bij de groep etende leeuwen aan. Omdat er maar één auto per huishouden/bedrijf in de bush mag zijn, moesten we op ongeveer 6 meter afstand van de leeuwen overstappen van de ene auto in de andere auto. We moesten laag gebukt blijven omdat we anders op zouden vallen door de leeuwen. Eenmaal in de safari-auto geklommen zijn we naast de groep gaan staan en hebben in alle stilte zitten kijken naar het voorval. Op afstand zagen we Jakhalzen en hoorden we meerdere leeuwen communiceren, die blijkbaar niet bij deze groep hoorden omdat een mannetjesleeuw en vrouwtjesleeuw gelijk de bush in rende om hiervan hoogte te nemen. In totaal waren er 4 mannetjes, 3 vrouwtjes en 6 welpjes aan het genieten van de buffalo. De leeuwen zagen er echt heel erg smerig uit; bij de grote leeuwen zat de neus onder het bloed, maar de welpjes hun lichaam zat bijna helemaal onder het bloed. Echter zijn we na een uur observeren weer teruggekeerd naar The Barn om onze spullen te pakken voor een excursie, namelijk de Panoramic Route (Graskop). Iets later dan gepland zijn we vertrokken in een busje met ons 13en. Onze eerste stop was bij een mooi uitzicht over puntachtige bergen. Bij dit panoramapunt waren ook een aantal kraampjes met veelal dezelfde (typische Zuid-Afrikaanse) artikelen: vrolijk gekleurde kleden, beeldjes van de Big 5, houten schaaltjes, kettingen, hoedjes etc. Nadat iedereen genoeg foto’s en selfies gemaakt hadden reden we verder naar onze tweede stop. Dit punt zag er totaal anders uit, namelijk een waterval in donker rood gekleurde rotsen. We hebben daar wat rondgekeken en zijn toen verder gegaan naar de derde stop. Bij deze stop moesten we veel wandelen en bergopwaarts klimmen, maar dit was zeker de moeite waard. We kwamen uit bij een fantastisch uitzicht over allerlei bergen. Natuurlijk moest ook hier geposeerd worden op een kleine uitstekende rots. Hierna zijn we verder gereden naar Harrie’s Pancakes voor de lunch. Ik nam een heerlijke Pancake met kaneelsuiker en vanille-ijs. Na de lunch zijn we verder gereden naar onze laatste stop, namelijk de Big Swing waar ik gisteren over schreef in de blog. In de auto had ik na 1100 keer overwegen en de voordelen en nadelen tegen elkaar opgezet te hebben dat ik het echt zou gaan doen. Ik zou een vrije val gaan maken van 68 meter met 180 km per uur. Maar bij aankomst leek het nog zoveel hoger en kon ik alleen maar denken dat ik een hartaanval zou krijgen, dus heb ik alleen maar toegekeken hoe 8 anderen het wel deden. Nadat Ryan vertelde dat bij deze Big Swing één vrouw uit elkaar gespat is op een rots, was ik blij met de keuze die ik gemaakt had om het niet te doen. Het was al spannend genoeg om te zien hoe de anderen zich achterover in een groot gat lieten vallen. Tijdens het autorijden werd er op de radio alleen maar gepraat over Nelson Mandela Day. Het is vandaag de verjaardag van Nelson Mandela. Op deze dag wordt er verwacht dat je je inzet voor de wereldvrede door 67 minuten belangeloos hulp te verlenen aan de anderen. De 67 minuten slaan op het feit dat Nelson Mandela zich 67 jaar van zijn leven heeft ingezet voor mensenrechten en gelijkheid voor iedereen. We zagen meerdere mensen langs de weg afval opruimen om hun steentje bij te dragen aan de Mandela Day. Bij terugkomst bij The Barn genoot iedereen van de foto’s die ze vandaag gemaakt hadden en hebben we een heerlijke Spaghetti Bolognese bereid.

Maandag 17 juli - Rustige start van de week

Het was vandaag een koele dag, voor Nederlandse begrippen nog best warm maar voor de Zuid-Afrikanen vreselijk koud weer. Het was 20 graden, bewolkt en vanochtend veel wind. Toen de paarden om 9 uur naar buiten gingen, waren ze dan ook wild. Dus besloten we om ze een halfuurtje te laten rondcrossen in de paddock voordat we gingen rijden. Het plan was dat de studenten de vrijwilligers les gingen geven. Iedere student was aan een vrijwilliger gekoppeld. Ik was gekoppeld aan Kilana, een Duits meisje die Candle ging rijden. Ze kon wel al goed rijden, dus had niet zo heel veel commentaar tijdens de les. We praatten meer gezellig over school, de paarden, stage etc. dan dat ik echt les heb gegeven. Lesgeven in het Engels en met alle bijbehorende termen is dan ook wel wat lastig. Na de les was het onze beurt om te gaan rijden, maar we kregen geen les, ik reed op Pumpkin Pie. Omdat we vrijdag een springwedstrijd hebben hier op het bedrijf, moest iedereen een paard of pony kiezen waarmee hij/zij wil springen dan. Ik had tijdens de les al met Kilana erover dat ik graag met Candle wil springen, en toevallig zij ook. Dus springen wij komende vrijdag beiden een rondje met Candle. We gingen lunchen met een soort stoofpot met kip, aardappelen en groenten uit de oven. Na de lunch zijn wij 7 nog naar de Pick&Pay gegaan om de nodige kleine boodschapjes te halen. Bij terugkomst heb ik nog mijn paddock schoongemaakt en Demi geholpen met haar paddock schoonmaken. Echter liep er tot twee keer aan toe een paard los. De eerste was ontsnapt bij iemand die er mee aan de hand liep, het paard wilde namelijk niet over een stuk zand was donkerder van kleur was dan de rest en draaide dus om en rende rond. Het tweede geval was een pony die recht in onze armen kwam gerend nadat een jong meisje er tijdens het rijden vanaf was gevallen. Bij terugkomst bij The Barn hebben we gehaktballen, aardappelen en groenten gekookt. We konden vanavond Game of Thrones kijken bij Bushcamp, maar omdat ik het nog nooit heb gezien en het niet mijn genre series is, ben ik gewoon bij The Barn gebleven samen met nog 4 andere medestudenten en hebben we de film ‘We’re the Millers’ erop gezet. Sommigen van ons proberen zich mentaal voor te bereiden op morgen. We gaan namelijk de Panoramic Route doen; een route door een aantal bergen met mooie uitzichten. Tijdens deze Panoramic Route kun je ook de zogenoemde Big Swing doen op de berg Graskop. Het is een 68 meter vrije val (aan een kabel) van 180 kilometer per uur, je springt achteruit van een hoogte van 135 meter en is één van de wereld hoogste kabel swings. Omdat ik weet dat ik al flauw val als ik op het randje moet gaan staan en zeven kleuren in mijn broek poep, ga ik het niet proberen. Wel heb ik het al 1000 keer overwogen omdat ik op Youtube video’s heb gezien dat als je gesprongen bent je een supergrote waterval voor je neus hebt die je van bovenaf niet kunt zien. Het was vandaag niet echt een drukke dag. Ik kijk uit naar morgen en hoop een aantal mooie foto’s te kunnen maken.

Zaterdag 15 juli - Dam Swimming, slaapfeestje

Gisterochtend hebben we uitgeslapen en zijn we rond een uur of elf naar de stallen gegaan om de paddock te mesten, de paarden te checken en een planning te maken. We gingen namelijk met de paarden zwemmen in de dam. Op ongeveer 10 – 15 minuten afstand stappen is er een grote plas water, wat hier de dam genoemd wordt. We hadden ons 16en opgedeeld in twee groepen; wij 7 Nederlanders en Christelle als leider en de rest ging naar de dam als wij terug waren. De paarden vonden het allemaal wel leuk om in het water te gaan en gingen allemaal staan schrapen in het water/modder. Ik zat op Po en hij wilde niet in het diepe water, maar uiteindelijk hebben we samen nog een klein stukje echt kunnen zwemmen. Er waren ook paarden bij die gingen rollen in het ondiepe water. We hadden vooraf te horen gekregen dat je als een cowgirl er weer op moet springen op het moment dat het paard weer opstaat na het rollen. Gelukkig ging Po niet rollen. Esther zat op Valentine en rende steeds in volle vaart het water weer uit. Dit ging drie keer goed, maar de vierde keer belandde Esther in het water en rende Valentine rond rondom de dam. Nadat Esther er weer op zat zijn we teruggekeerd naar de stallen. In de middag hebben we rondom het zwembad gelegen. Omdat we toch al zo modderig en nat water van het zwemmen met de paarden in de dam, bedachten we ons om voor het eerst in ons eigen zwembad te gaan. We zijn tenslotte de eerste bewoners van deze accommodatie en moeten dus ook het zwembad uitproberen. Het water is ijskoud omdat het zwembad ten alle tijden in de schaduw zit, dus daarom zijn we nog niet eerder in het zwembad geweest. Hierna werd het tijd om onze spullen in te pakken voor een nachtje slapen bij Bushcamp. We gingen weer gezamenlijk het knoflook-kaasbrood, worsten, steaks en butternut pompoenen door middel van het kampvuur bereiden. In de keuken kookten we maiskolven en maakten we een salade. Na het eten dronken we een aantal Savannah’s. Ook deden we een drankspel genaamd: Flankie Bowl. We stonden in twee rijen tegenover elkaar met in het midden een lege fles die we moesten omgooien met een balletje. Wanneer de ene partij de fles omgooide en allemaal gingen drinken, moest de andere partij het flesje omhoog zetten en balletje pakken. Het ging erom welke partij als eerste alle flesjes leeg hadden. We hebben dit spel echter maar twee keer gespeelt omdat je in hele korte tijd heel veel drinkt voelde niet iedereen zich heel lekker. Later speelden we een spel waarbij er vragen gesteld werden en je de keuze had tussen twee antwoorden, bij het ene antwoord moest je drinken en de andere niet. Dit was leuk en goed om elkaar beter te leren kennen. We waren verdeeld onder 3 bungalows waarin de vrijwilligers slapen en er konden 2 slapen in het huis van Traci&Glenn. Ik sliep met Jennifer in het huis. Omdat we zo moe waren, zijn we rond half 12 naar bed gegaan. Maar we konden niet gelijk slapen omdat er enorme lawaai was op ons plafond, wij dachten dat het om een aantal apen ging die rond aan het rennen waren. Maar vanochtend hoorden we dat het ging om heel veel ratten waar ze overlast van hebben. Jennifer en ik waren om 7 uur alweer wakker en besloten om maar uit bed te gaan en hopen dat onze medestudenten ook gauw zouden wakker worden zodat we weer naar onze accommodatie konden gaan. We zaten buiten, met uitzicht op de Bush en keken naar voetafdrukken van dieren. Echter na één uur/ anderhalf uur zaten we nog steeds alleen en besloten we om de rest maar een whatsapp te sturen dat er olifanten heel dichtbij waren (wat dus helemaal niet zo was). We hoopten dat ze allemaal met hun pyjama naar buiten kwamen met de camera’s. Maar het ging niet zo makkelijk, dus maakten we hun wakker rond 9 uur en waren we om half 10 weer bij onze accommodatie ‘The Barn’ vanochtend. We bakten een lekker eitje en we zijn nu weer allemaal voor onszelf bezig, want vandaag is het weer een relaxdag, gelukkig!

Vrijdag 14 juli - Geblinddoekt Fun Friday

Leuk om de reacties te lezen dat iedereen zo mee leeft en geniet van mijn blogs. Het is fijn om iedereen op deze manier op de hoogte te kunnen houden van mijn belevenissen en dagelijks activiteiten. Vanochtend heb ik mijn paarden, waarvoor ik verantwoordelijk ben, gecontroleerd en de medische zorg verleend. Hierna heb ik in de paddock mest opgeruimd. We zouden gaan zwemmen met de paarden in de dam vandaag, maar omdat het best bewolkt was en dus ook minder warm dan de andere dagen besloten we om dat vandaag niet te doen. Daarnaast is het water sowieso ijskoud. Dus waren we erover eens dat we iets anders moesten gaan doen zoals bijvoorbeeld spelletjes spelen in de bak met de paarden. Iedereen was opgedeeld in tweetallen en koos één paard. We gingen gezamenlijk zitten en bedachten een leuk parcours. Namelijk in de dressuurbak een slalom en barrelrace met twee bekertjes water in de hand, hierbij werd de tijd gemeten en de hoeveelheid water je nog overhebt na het parcours. In de springbak zat één van het team op het paard en de andere leidde het paard geblinddoekt door een parcours met balken, hindernisjes, appel pakken van een pion en verderop neerleggen op een pion. Ook moest degene die geblinddoekt was met een stok op de neus 10 rondjes draaien en vervolgens dus duizelig een hindernis springen en keihard rennen. Hierna werd er gewisseld van ruiter; de eerder geblinddoekte leider ging nu op het paard en degene die eerst op het paard zat ging nu het paard leiden zonder blinddoek, maar alleen door een wortel voor de neus te houden. Ten alle tijden van dit parcours in de springbak mocht de ruiter niet de teugels aanraken en moest dus de handen op de rug houden. Ik was samen met Jildou, één van de Nederlandse medestudenten hier en we hadden Candle als paard gekozen. Vooraf bespraken we allemaal tactieken om een goede tijd neer te zetten. Candle was gelukkig erg makkelijk te sturen met je lichaam en hij was actief. Wij hadden de meeste water bij het eerste parcours, maar daar niet de snelste tijd. Bij het parcours in de springbak hadden wij de snelste tijd en werden er seconden van onze tijd afgetrokken omdat ik goed kon blijven zitten toen Candle een totaal andere kant op rende dan waar de wortel heenging en ik niet aan de teugels kwam. Helaas werden wij 3e van de 7 teams. Na deze funspelletjes zijn we met Christelle meegegaan naar de Pick&Pay om boodschappen voor de lunch te halen. Na de lunch heb ik nog op Closh gereden in de bak, een 26-jarige joekel van een paard. Helaas kwam ik bij het draven erachter dat hij kreupel was en heb ik dus alleen nog wat rond gestapt en toen op stal gezet. Net heb ik lekker gedoucht en zijn we aan het wachten tot we om 8 uur opgehaald worden om naar Sleepers te gaan om te eten, zoals elke vrijdag. Sleepers is een restaurant gevestigd in een oud treinstation, waar ze echt van alles serveren; pizza, pasta, hamburgers, wraps, salades, vis etc.

Donderdag 13 juli - Kruger National Park

Zojuist zijn we teruggekomen van een leuke dag uit naar het Kruger National Park. Het was een dag met nieuwe herinneringen, veel indrukken en mooie foto’s. Nadat we gisteravond zo laat terug waren gekomen van de Gamedrive waarbij de leeuwen gespot hadden, werden we vanochtend om 5 uur alweer opgehaald voor onze excursie naar het Krugerpark. Op zich is zo’n open safari-auto heel leuk en mooi om dieren te spotten, maar op de snelweg heb je al snel last van een enorm harde wind. Het was 14 graden vanochtend vroeg, dus waren we allemaal ingepakt met 5 lagen kleding en een dikke wollen deken. Anderhalf uur later waren we in een totaal andere omgeving, groener en meer heuvelachtiger dan Hoedspruit. Tijdens deze rit hebben we de zon zien opkomen. We moesten onze paspoortnummer doorgeven bij de gate van het Krugerpark, echter had niemand natuurlijk een paspoort mee, dus bedachten we allemaal gewoon 9 nummers en schreven deze op. In het park waren we allemaal verbaasd dat alle wegen geasfalteerd waren, dit zorgt toch voor een wat minder natuurlijke uitdrukking. Omdat het gebied zo groot is (2 miljoen hectare) moet je wel geluk hebben dat de dieren dichtbij de weg staan. Ryan vertelde ons dat als je de geasfalteerde weg volgt en de hele tijd 100 meter om je heen kijkt, je nog maar 1% van het hele National Kruger Park ziet. Echt bizar hoe groot het gebied is, met alleen maar wilde dieren. Eindelijk zagen we dan ook olifanten bij daglicht, dichtbij ons. En we zagen voor het eerst een aantal nijlpaarden in het water. Alle dieren waren zo mega dichtbij, stonden of naast de weg of staken voor ons de weg over. We hebben een korte stop gehad bij een souvenirwinkeltje en hebben geluncht bij een vaag restaurantje. We kregen een bordje met halfgare patatjes. De apen liepen gewoon in de keuken en zaten te poepen en te plassen op de borden. We hebben zo mega veel dieren gezien; hele grote krokodillen, heel veel olifanten/giraffes/zebra’s/impala’s, hele grote struisvogels, bavianen, blauwe vervet-apen, African Frish Eagle, Zoet-waterschildpadden, Kaapse Buffels. En voor het eerst hebben we kleine olifantjes en kleine giraffes gezien, zo schattig! Het landschap in het Kruger National Park was erg wisselend; rivieren, groene gebieden, droge gebieden, open vlaktes, bergen etc. Nog steeds hebben wij niet het besef dat we zo ver van huis vandaan zijn, het lijkt allemaal zo normaal dat er een gewoon een kudde olifanten de weg oversteekt. Na 14 uur in de auto doorgebracht te hebben met een verwilderde bos haar, stoffige kleren én gezicht, vieze DEETlucht, droge ogen, houten kont en heel veel mooie indrukken kijk ik uit naar een lekkere douche en mijn bed.

Ps; vandaag zitten we alweer 2 weken hier. De tijd vliegt voorbij voor ons.

Woensdag 12 juli – Eerste leeuwen gezien

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om Traci en Shannon uit te zwaaien. Ze zijn met de paarden op concours hier 4 á 5 uur rijden vandaan. Als je in Zuid-Afrika op wedstrijd wilt, moet je altijd ver rijden en daarom zijn het dan ook vaak meerdaagse concours. In de ochtend heb ik op Splendid een outride gedaan. Geen bijzondere dieren gezien; alleen impala’s, knobbelzwijnen en Kudu’s. We gingen hierna nog wandelen met drie paarden (Africa, Ollie en Bafana) wandelen in de Bush. Hierna heb ik met Milco en Erika gebeld. Om half 4 zijn we op gamedrive gegaan, we reden wat rond en hebben toen op een meetpoint ergens midden in de bush alle andere meiden (vrijwilligers) daar ontmoet. We gingen broodjes hamburger eten onder de sterrenhemel omringd door de Big5. En hier werden we dan ook mee geconfronteerd tijdens onze dinner, er werd luid gecommuniceerd door twee leeuwen. Dus we besloten onze spullen in te pakken en op het geluid af te gaan. En dit met resultaat; een mannetjes leeuw lag gewoon prinsheerlijk midden op de weg. We stopten de twee auto’s en gingen kijken wat hij ging doen, hij lag op ongeveer 10 meter afstand. Af en toen stond hij op om te brullen naar de ander, die vervolgens weer terug brulde. Dit brullen is trouwens een heel intens doordringend geluid en totaaaal anders van films of wat je op school leert, een heel apart geluid. De leeuw liep soms enkele meters over de weg, markeerde zijn territorium door te sproeien en ging dan weer liggen. En wij volgden met de auto’s. Het was echt super vet, want er kwam ook nog een derde leeuw bij die we ergens dichtbij ons hoorde brullen naar de andere. Het is onvoorstelbaar dat je ergens in het donker staat, met de motor van de auto uit, omringd door drie leeuwen die erg dichtbij zijn en loeihard brullen. We hebben deze ene leeuw 2 uur gevolgd. Hij liep namelijk op de weg naar huis en bleef steeds voor ons uit lopen en ging dan weer liggen slapen op de weg waardoor wij weer moesten wachten. Op één moment dat hij zo lag te slapen op de weg zijn we met de auto naast hem gaan staan, hij was toen enkel 4 meter bij ons vandaan en bleef gewoon liggen. Het is raar dat hij zijn hoofd niet ophaalt voor een rijdende auto, een giechel, de zaklamp of wat dan ook. Ik kan eigenlijk niet beschrijven hoe vet/cool/te gek/mooi het is om een leeuw van zo dichtbij te kunnen zien en dat enorme gebrul te zien. Ik hoop dat we een rustige nacht tegemoet gaan, want Shannon zag vanochtend hier voor onze slaapkamer een aantal luipaard voetafdrukken. Zo dichtbij! Morgen, of eigenlijk vannacht sta ik om 4 uur op, want we gaan naar het Krugerpark de hele dag.